De bloedspreiding wordt steeds meer een ’hot item’, met name in de dressuurpaardenfokkerij. De invloed en aanwezigheid van grote namen als Jazz, Flemmingh, Ferro, maar langzamerhand ook Contango wordt groter en groter. Daardoor wordt er naarstig gezocht naar hengsten met ’vrije bloedlijnen’. Een belangrijke stap die zeer nodig is en steeds nijpender lijkt te worden. Hetzelfde geldt een beetje voor de types qua exterieur als we het over dressuurpaarden hebben, maar dat is een ander spoor dan dat ik hier wil bespreken.
Ik moet toegeven dat het alweer enkele maanden terug was, dat het opeens in me opkwam, ’bloedspreiding, iedereen heeft het er over, maar hoe zit het met de bloedspreiding in de wellicht nog meer besproken merrielijnen…?’
Want bloedspreiding is niet het enige hete hangijzer in de fokkerij. Je kan geen blad openslaan of er staan artikelen in over het belang van de moederlijn en welke lijnen nu veel sport en keuringspaarden brengen. Altijd leuk en interessant natuurlijk, maar is het niet zo dat dit ons volgende klempunt kan gaan worden in de fokkerij?
Iedereen wordt op het hart gedrukt: alleen fokken met de beste, sterkste en meer bewezen merrielijnen, anders heeft het fokken van een veulen, zeker in de huidige omstandigheden en markt, geen enkele zin eer ! Hoe meer prestatie in de zijn, hoe beter, wordt er gezegd en daar kan ik ook zeker in komen.
Maar een addertje onder het gras is, dat ook hier opgepast moet gaan worden voor de toekomstige bloedspreiding. Ook al is de invloed van de bovengenoemde hengsten veel directer dan de invloed van de merrielijnen, denk ik toch dat we op moeten passen om niet met z’n alleen op hetzelfde kleine eilandje te willen gaan staan. Want ook in merrielijnen moet diversiteit blijven bestaan, anders fokken we onze fokkerij klem en dus stuk op den duur. Als de spoeling van de “goede”merrielijnen de komende tientallen jaren steeds dunner en dunner wordt, kunnen we op een punt komen dat er teveel gedwongen lijnteelt zal ontstaan. Ook daarbij geldt weer, dat een beetje inteelt best goede dingen kan brengen, maar de kansen op problemen vergroten ook. Dat is onoverkomelijk.
Natuurlijk is het zo, dat men altijd terug kan vallen op buitenlandse merrielijnen om te voorkomen dat de spoeling te dun wordt, maar toch zie ik daarbij een beetje een ontmoedigingsbeleid bij de Nederlandse stamboeken. Het is voor deze stamboeken klaarblijkelijk moeilijk om bijvoorbeeld sportgegevens uit het buitenland te verkrijgen en te verwerken in eigen systemen. Daardoor is de informatie minder compleet en kan een dijk van een merrielijn opeen een onbelangrijke lijn lijken, omdat er geen sportgegevens bij de paarden vermeld staan. Niet omdat die paarden nooit wat gepresteerd hebben, maar omdat de informatie simpelweg niet doorgespeeld wordt van het ene naar het andere land.
Het gevolg daarvan is, dat hele buitenlandse- en dus vrije lijnen- overboord worden gegooid tijdens hengstenkeuringen en deze paarden dus geen kans krijgen. Dit terwijl ze niet alleen de kwaliteiten hebben, maar ook voor de zo broodnodige diversiteit kunnen zorgen!
Het lijkt wel alsof de op papier “vrije”paarden moeten voldoen aan nog strengere eisen dan de binnenlandse paarden die allemaal voldoen aan de niet “vrije”bloedlijnen. Al met al een situatie waarbij men zich in de eigen vingers snijdt.
Daarom is het wellicht een goed idee om, ruim voordat die tijd komt, om ons zorgen te gaan maken over de bloedspreiding in de merrielijnen, het heft in eigen hand te nemen en initiatief te tonen.
Op zoek naar het groene gras van de buren, op weg naar een gezonde fokkerij!
Een blog geschreven op 29 augustus 2023 en toentertijd gepubliceerd ook op www.horses.nl
Geschreven door: Larisse Stark-Engels van Haras Mansolein
Copyright Haras Mansolein | Realisatie: Horsedesign.nl