Insemineerseizoen 2008 begonnen.

Het is voorjaar en dus is de tijd aangebroken voor het nieuwe insemineerseizoen. Vandaag 3 mei is Olivia de eerste merrie geinsemineerd.
De planning is om dit jaar de volgende merries drachtig te krijgen van de volgende hengsten:

Ulicator – Lovefever II
Olivia – Jazz
Riannin – V.Alba R
Attentia – Mermus R
Michou – Leonardo da Vinci
Romance – Leonardo da Vinci
Sterre – Zambuka
Soraya – Leonardo da Vinci

Zowel voor Riannin als Sterre is het voor het eerst dat ze geinsemineerd worden. Zij zijn de jonge moedermerries van 2009, de andere merries zijn al ervaren en kunnen hen het goede voorbeeld geven.
Het wordt voor Siko weer heel wat keertjes heen en weer rijden tussen Frankrijk en Nederland; het is gemiddeld zo’n 2 x 650 km. per hengstenhouder, waar hij het sperma vers ophaalt. Voor onze merries is alleen het beste goed genoeg!
We hopen dat het een vruchtbaar jaar wordt!

Persbericht: mansolein.com, overname zonder bronvermelding niet toegestaan

Het eerste Mansolein veulentje van 2008 is geboren

Woensdagmorgen 23 april om 6.15 is het eerste Mansolein veulentje geboren uit de merrie Carmen.
Nu Larisse in het ziekenhuis ligt is het voor Siko en mij best wel spannend geweest; we vormen met z’n drietjes nu eenmaal een team en als dan eentje ontbreekt valt dat niet mee.
Gelukkig is Brenda er, onze stagiaire, een jongedame die van aanpakken weet en daar hebben we veel hulp aan.

Om half zes kwam de pootjesblaas tevoorschijn, met wat later zichtbaar 1 voorbeentje. Na diverse keren persen van Carmen verscheen het snoetje van het veulen, maar geen tweede voetje.
Siko probeerde het terug te duwen en de tweede te vinden, maar dat lukte niet, daarom de veearts gebeld die om ong. 6 uur arriveerde.

Die had de zware klus om het dubbel geklapte 2e voorbeentje te strekken, terwijl Carmen ijverig perste en de veearts hevig stond te piepen van de pijn in z’n arm die werd afgekneld.
Uiteindelijk lukte het en toen was het veulen snel geboren.

Een heel mooi lichtbruin Scandic hengstveulen, die van al die geboorteperikelen niet geleden had en vrolijk en nieuwsgierig om zich heen keek.
Wat later hebben we hem geholpen de uier te vinden en het drinken ging van toen af prima.

Door alle gedoe kwam de nageboorte er niet goed af: na 7 1/2 uur pas, ook daarvoor moest de veearts weer komen voor spoeling en medicijnen.
We hopen dat het goed blijft gaan met Carmen, daar de kans op baarmoederontsteking niet gering is.
Tot nu toe ziet het er echter goed uit.
Jammer is wel, dat door de medicijnen we de biest/melk van Carmen niet kunnen gebruiken voor de tweeling van Mirre als die geboren worden.

We zijn heel erg blij met het mooie veulen, het ziet er veelbelovend uit!

Persbericht: mansolein.com, overname zonder bronvermelding niet toegestaan

Prijsstijgiing voor paardrijlessen.

Bij deze delen wij onze klanten mede, dat door de vele prijsstijgingen van 2007 en 2008 voor voer, stalbedekking en onderhoud, we ons genoodzaakt zien dit uiteindelijk door te berekenen en onze prijzen aan te passen.

Per 1 mei 2008 gelden de volgende prijswijzingen:
Prijs per privé les op onze paarden : € 20,= per half uur.
Privéles op eigen paard € 18,=
De buitenritten onder begeleiding € 25,= per uur.

Voor het mee brengen van een eigen paard zijn de stallingskosten € 8,50 per dag.
Voor alleen weidegang tijdens het verblijf (zonder stalling) € 4,50 per dag.

Update Safira

Safira is nu precies 8 weken geleden bij ons op stal gekomen. Het is nu weer tijd voor een uitgebreide update over hoe het nu met haar gaat. Ze was bang voor alles, onzeker en haast niet aan te raken of benaderen. Dat is in het heel kort hoe ze bij ons aankwam. Er is inmiddels veel veranderd. Ze is open, onderzoekend en nieuwsgierig geworden, naar ons en naar de paarden toe.
Hoewel ze bij haar introductie nog erg aan Sienna gehecht was, is dat ook veranderd. Ze verlaat nu de zijde van Ullie geen seconde meer. Zoals je al eerder hebt kunnen lezen, was het eerste contact tussen haar en Ullie een prachtig schouwspel. Een duidelijk teken dat beide merries elkaar herkend moeten hebben en wellicht in dezelfde groep ( ze komen bij dezelfde fokker vandaan ) zijn opgegroeid.

Sinds kort staan de paarden op stal en ook Safira heeft een box gekregen in de grote paardenstal, naast haar vriendin Ullie en aan de andere zijde de dominante ruin Tagore. Dagelijk gaan zij in kleine groepjes naar buiten op de grote betonnen plaat, die is afgezet omdat het land te ongelijk opgevroren is. Alle dagen gaat Safira samen met Ullie en twee andere paarden de plaat op.
Haar houding, nieuwsgierigheid en respect naar de andere  » vreemde » paarden toe, was opmerkelijk en een prachtig gezicht. Nog nooit eerder hebben we een paard gehad dat zich zo ontzettend snel aangepast heeft. Zeker niet in de kudde, waar zeer dominante merries met een moeilijk verleden, ook naar andere paarden toe, toe behoren. Op een rustige en niet opdringerige manier, zeer dicht in de buurt van haar Ullie, gaat ze stapje voor stapje naar de andere paarden toe, om vervolgens in alle rust en met respect contact met ze te maken.
Een opvallend gevolg van haar aanpak was dat eigelijk alle paarden die zelfde houding aannamen en haar graag wilden ontmoeten. Zelfs de dominante Soraya en Olivia, twee merries die zeer hoog in rang staan, waren opvallend rustig en lieten de ontmoeting gelaten over zich heen komen. Zonder strijd of echte waarschuwingen, verwierf Safira zich een plek in de groep en accepteerde ze meteen dat ze laag in rang kwam te staan. Dit betekende echter niet dat ze met een boog om de andere merries heen ging. Die acepteerden haar aanwezigheid volledig.
Nu haar plek in de groep verzekerd was, vond ik het een goed idee haar dagelijks zonder Ullie naar buiten te doen. Gewoon op eigen benen, en dat is makkelijk en goed gegaan. Ze is nu zelfverzekerd in haar positie en hoeft niet langer aan een ander te kleven.

Mijn contact met Safira is goed. Ik heb al veel vertrouwen gewonnen, zonder dat ik daar heel erg mijn best voor heb hoeven doen. Ik laat haar in haar waarde, dring me niet aan haar op en laat haar steeds weer uit zichzelf naar mij toe komen. Iets wat Madame graag doet, want ze is nieuwsgieriger dan ze groot is! Met deze houding voelt zij zich ook content, want steeds vaker mag ik  »gekke » dingen met haar doen. Zonder dat ik er druk op leg, vraag ik dingen van haar zoals het optillen van een been, het aaien over haar voorhoofd en wang en zelfs het delicate en intieme aaien van haar neusje waar ze nog steeds niet over uit is of ze dat nou wel of niet wil. Telkens keert ze haar hoofd dan af. Als ik dan vervolgens mijn hand laat zakken, duwt ze snel haar neus weer tegen mijn hand. Tja, wat wil je nou …. ? Dat weet ze zelf ook nog niet zo goed, blijkbaar!
Over het aanraken van haar hals, borst en romp is ze wel uit. Ze geniet zichtbaar van de aanraking. Op een dag stapte ik de stal in met een borstel, en besloot gewoon te beginnen, zonder halster of wat dan ook. Ze was er een beetje beduusd van, maar kwam er al gauw achter, dat dit eigelijk nog niet zo verkeerd was, en bleef rustig staan. Ook het borstelen van haar achterbenen tot aan haar spronggewrichten vond ze goed. Meer vroeg ik niet van haar.

De dag hierna was er een testdag aangebroken. Hoewel ze het aandoen van een halster, dat over haar oren heen moet nog steeds weigerde, probeerde ik het zo nu en dan wel. De ene keer gaat het goed en de andere keer werkt ze niet mee. Het was vandaag zo’n dag. Het omdoen van het halster over haar oren ging goed in de stal, maar buiten op de plaat, toen ik haar wilde binnen zetten, niet.
Zodra ik het halster over haar neus deed om het vervolgens naar boven over haar hoofd te trekken, zette ze een vlugge stap achteruit waardoor ik haar kwijt was. Goed, dan maar op haar manier. Eerst zette ik de andere paarden binnen, zodat zij als laatste overbleef. Daar was ze het niet mee eens, maar ze wist ook direct dat ik haar enige kans was om zich weer bij de andere paarden te voegen, dus ze deed niet al te moeilijk.
Ze liet er geen gras over groeien en stapte gelijk op me af. Prima, dacht ik, kom maar met je neusje in het halster. Met enige twijfel duwde ze haar neus erin, maar aan haar houding was af te lezen dat ze uiterst op haar qui-vive voor mij en het halster was. Zonder verder te gaan, besloot ik het weer af te doen en iets geheel anders te gaan doen. Ik draaide me om en liep een paar passen van haar weg. Enigszins gespannen en een tikje onzeker besloot ze me te volgen. Ik draaide me weer om en begon haar over haar hals en borst te aaien. Weer deed ze een pasje achteruit waarna ik meteen bij haar wegliep. Trouw volgde ze me weer. Ik tilde het halster op, om het over haar hals te leggen, maar naar haar mening tilde ik mijn arm te hoog op en dus besloot ze weer weg te lopen. Ik volgde haar en richtte me op haar achterhand om haar zo bij mij weg te drijven. In een rustig tempo draafde ze rondjes om mij heen, een oor en een groot glanzend oog op mij gericht. Ik stopte met mijn beweging naar haar achterhand, en draaide mijn schouder van haar weg, waarop ze direct op de rem ging en naar me toe kwam. Ik tilde vervolgens mijn hand op, om haar over haar voorhoofd te aaien, schichtig trok ze haar hoofd weg en knipperde ze met haar ogen. Direct gevolgd door het terugdraaien van haar hoofd, sloot ze haar ogen en legde ze haar voorhoofd tegen mijn rechtopstaande hand aan. Ik beloonde haar door haar te aaien, waar ze van genoot. Ik keerde me om en liep een paar passen bij haar weg. Met het hoofd laag, een teken van vertrouwen en rust, volgde ze me en voelde ik haar warme adem tegen mijn koude handen aan. Wederom draaide ik me naar haar om, en legde ik mijn armen om haar hals. Enigszins geschrokken deed ze een stapje terug; ik liep met haar mee en bleef haar hals omarmen, waarna ze haar hals en hoofd ontspannen liet zakken en voelbaar genoot. Daarna kon ik probleemloos het halster achter haar oren langs, om doen. Ze had nu al heel veel vertrouwen gegeven, meer hoefde niet voor vandaag; morgen is er weer een dag tenslotte.

Aanpassingen voor het stalseizoen 2007/2008

Een kleine maand geleden zijn wij overgestapt op een ander merk voer. Het krachtvoer van het Franse merk Lambey voldeed niet langer aan onze eisen en zodoende zijn wij overgestapt op het Nederlandse merk Havens. Een goede keus, de paarden zijn een stuk fitter, en hun vacht is in betere conditie. We zijn dan ook heel erg tevreden met deze overstap.
Ook verandert dit stalseizoen is de stalbedekking, vanwege het uiterst schaarse en dure stro hebben we de overstap gemaakt naar zaagsel in de stallen. Een locale houtzagerij zal ons voortaan voorzien van vers zaagsel. Met deze overstap zijn wij zeer content. Het bespaard ons veel werk, ruimte en stof , de paarden staan er keurig bij en alles blijft netter op stal. De manier van werken met het zaagsel is een stuk minder arbeidsintensief waardoor er meer tijd overblijft voor andere werkzaamheden. Alleen de afgespeende veulens van dit jaar hebben in hun grote nieuwe loopstal stro die ze overigens zelf elke dag met veel plezier « opstrooien ».
We hoeven alleen maar een paar balen in de stal te leggen en het verspreiden doen ze zelf…

Goede veranderingen dus voor Stal Mansolein.

Ontmoeting

Uniek schouwspel, Safira in de groep.

Het is een prachtige herfstdag, de bomen hebben de meest schitterende kleuren goud- geel en oranje en de lucht is felblauw. De manier waarop de zon de herfstbladeren doorschijnt is haast magisch.
Safira is nu een week bij ons op stal, ze komt elke dag met Sienna in de paddock en ‘s avonds op stal. Ze begint bij te trekken en het Arabische vuur komt in haar los. Deze morgen was ze erg fris, met haar hoofd hoog keek ze vanuit haar stal opgewonden naar buiten. Mijn gevoel zei dat het tijd was voor haar om de groep in te gaan, naar de kudde die op de heuvel staat. Na overleg met Siko en Renée was het een feit, vandaag was de dag voor Safira.

Nadat alle paarden brokken hadden gehad en terug naar de heuvel gingen en naar achter mochten ( het grootste deel van het land van de heuvel ligt daarachter, uit het zicht van ons en omringt door bossen ).
Vredig staat de groep van 14 paarden te grazen. We halen Sienna en Safira op en brengen ze aan de hand naar achteren toe. Safira gaat er in een flinke galop vandoor, gevolgd door een iets wat rustigere Sienna. In volle galop gaat Safira naar het dichtstbijstaande paard, Mirre, die onaangenaam verrast is met dit vreemde paard en na flink gebok en wat trappen naar de verderop grazende kudde rent.
Safira, door Sienna gevolgt, volgen Mirre richting de kudde, maar Sterre en Ullie zien dat niet zitten het galopperen schouder aan schouder recht op Safira af, die toch wijs genoeg blijkt te zijn om snel om te keren en de andere kant op te rennen.

Een paar minuten later volgt een tweede poging van Safira om naar de groep te gaan, die inmiddels aan elkaar vastgeklit lijken te zijn, en helemaal achteraan blijven. Dit keer is het Tagore die voor zijn kudde op komt en Safira met Sienna verjaagt. De rust keert weer en beide groepjes ( de kudde, en Safira met Sienna ) gaan aan een eigen kant van de heuvel staan met enkele honderden meters ertussen.

Even later lukt het Ullie om zich los te maken van de kudde en zelfstandig naar Safira te gaan. Uniek om te zien, wetende dat Ullie, die een vrij hoge en vooral dominante plek in haar kudde heeft, juist vreemde paarden altijd weert en niet in de buurt wil hebben van haar kudde. Terwijl Ullie aan komt draven gaat Sienna meteen tussen beide staan, ze wil geen onrust en komt op voor Safira. Ullie weet om Sienna heen te komen en benaderd Safira voorzichtig. Het vreemde is dat beide merries de indruk geven dat ze elkaar kennen, en ooit beste vriendinnen zijn geweest. Wellicht is dat ook een mogelijkheid gezien het feit dat beide merries van dezelfde fokker komen en slechts 1 jaar in leeftijd verschillen. Toch onrustig door het feit dat ze van haar kudde weg is besluit Ullie na een korte kennismaking met Safira terug te keren naar haar kudde. Het word rustig op de heuvel, alle paarden staan te eten. Ook voor ons tijd om naar beneden te gaan en een hapje te gaan eten.

Enkele uren later als ik in de stal aan het werk ben hoor ik achtereenvolgens Savoij, Bazra en Cadans hinneken, dat is niet voor niets als alle drie de hengsten hinneken. Er moet iets aan de hand zijn. Ik loop naar de heuvel toe om te kijken of alles in orde is. Terwijl ik de heuvel nader hoor ik Safira en vervolgens Ullie hinneken. Ik zie Sienna alleen bij de drinkbak staan, een plek waar ze vaak overdag haar middagdutje doet , lekker rustig en weg bij de groep, daar heeft de oude dame behoefte aan. Als ik door loop zie ik ook Safira beneden staan, helemaal bezweet en onrustig, steeds weer roepend naar de kudde die aan de andere kant van de heuvel staat en dus uit haar zicht.
Ik loop naar haar toe en aai over haar hals, genietend van de aanraking kan ze toch geen rust vinden en blijft maar roepen naar de kudde waar Ullie haar steeds weer antwoord.

Ik neem Sienna mee en breng haar samen met een trouwe Safira die haar op de voet volgt terug naar bovenop de heuvel. Ullie staat in het midden langs de tussenheining, die de achterkant van de heuvel afsluit van de voorkant, en roept ongeduldig naar Safira die meteen antwoord en snel naar haar toe draaft. Ze snuffelen over het draad van de heining heen terwijl ik met Sienna naar de opening loop. Zowel Ullie als Safira draven aan en ontmoeten elkaar weer in de opening van het draad waar ik net met Sienna doorheen loop.
Sienna snapt de commotie niet en blijft enkele tientallen meters verderop verdwaasd staan, zo van ja maar ik was niet voor niets naar beneden gelopen en nu sta ik hier weer ! Ullie en Safira draaien rondjes om elkaar heen besnuffelen elkaar en genieten van het samen zijn. Sienna draait zich om en besluit dan maar voor de tweede keer naar beneden te lopen waar ze rustig haar dutje kan doen.
De andere twee merries volgen trouw alhoewel Ullie er niet erg blij mee is, want ze blijft liever in de buurt van haar kudde. Sienna stapt in een rustig tempo richting de grote eik die midden bovenop de heuvel staat. Safira en Ullie draven aan en gaan voorop naar de grote machtige Eik toe. Ook daar staan en lopen ze weer zij aan zij, terwijl Ullie iets wat onrustig oogcontact probeert te houden met haar kudde. Sienna loopt ze voorbij de heuvel af, naar het bosje met de walnootbomen om daar haar dutje te doen.
Ullie draait verschillende malen om Safira heen en probeert haar mee te krijgen terug naar de kudde. Safira doet enkele passen naar haar toe en blijft weer vertwijfeld staan, Sienna loopt nog steeds naar beneden en Ullie galopeert inmiddels aan richting de tussenheining er van uitgaand dat Safira haar volgt.

Die is echter in tweestrijd want Sienna is bijna uit het zicht. Onrustig draaft ze een paar rondjes om de eik heen om vervolgens toch haar vriendin Sienna naar beneden te volgen. Al gauw verdwijnt ze uit het zicht. Ullie komt net aan bij de middenheining, draait zich om en ziet tot haar stomme verbazing dat Safira haar weer niet is gevolgt, lichte paniek en wanhoop is aan haar lichaamsuitdrukking te zien. Ze stijgert hoog en maakt een kleine volte in galop en stijgert nog twee maal, luid roepend. Vervolgens galopeert ze hard langs de heining om via de opening en daarna in rengalop helemaal terug te gaan naar de kudde. Safira staat met Sienna onderaan de heuvel, ver weg van de kudde te roepen naar Ullie die haar trouw antwoord, maar niet voor de tweede keer het stuk helemaal alleen naar voren durft te gaan. Ondanks alle pogingen en technieken van Ullie durft Safira haar niet te volgen.

Al die tijd sta ik met enige verbazing dit prachtig schouwspel te aanschouwen. Zo vloeiend hoe de paarden met elkaar communiceren via hun lichaamstaal, de uitdrukkig van hun hoofden en de hele energie die er om heen straalt. Werkelijk magische momenten. Ik had niet verwacht dat deze kennismaking tussen Safira en de groep een zo bijzondere zou zijn. En het mooie is dat dit maar een kort moment was van enkele minuten. Het zal mij niet verbazen als er nog meer van deze momenten zullen ontstaan in de komende dagen. In elk geval was deze gebeurtenis voor mij zo bijzonder dat ik dit verhaal niet aan jullie voorbij wou laten gaan. Ik zal zeker blijven schrijven om jullie op de hoogte te houden.

Vriendelijke groeten,

Larisse

NRPS merrie Safire goed aangekomen in Frankrijk.

Eindelijk, na veel uitstel van het vervoersbedrijf is woensdag 24 oktober de merrie Safira aangekomen op Franse bodem. Rond half vijf in de morgen kwam de vrachtwagen aan.
Ze was erg onder de indruk van de lange reis , schuw en onzeker, maar in goede gezondheid. Eenmaal van de vrachtwagen af meteen naar haar box gebracht in de grote stal waar ze begroet werd door de merries en hun veulens.
De eerste indruk van de merrie is goed. Het zal tijd en geduld kosten om haar te helpen vertrouwen in de mensen te krijgen , maar ze heeft een goede instelling en volgens ons heeft ze zeker een goed karakter, ondanks eerdere mindere ervaringen.
Dezelfde ochtend is ze lekker naar buiten gegaan, naar een aparte weide, onder begeleiding van de hoog bejaarde Sienna die nog steeds zo fris is al een 10 jarige. Een goede combinatie zo bleek al snel, want Safira voelde zich meteen op haar gemak bij Sienna, wiens taak het is de aangekochte of pas gespeende veulens op te voeden voordat ze in de kudde komen.
Ondanks haar schuwheid is Safira erg nieuwsgierig, ze volgt alles wat er beweegt of gebeurt met grote, glanzende ogen en de oortjes strak vooruit en klaar om er vandoor te gaan. Ook is ze slim, ze had meteen in de gaten dat we nog niet zo verkeerd zijn en dus doet ze haar best zich voorzichtig open te stellen voor ons. Een goed teken. Voorlopig laten we haar met rust , vragen geen bizondere dingen , we praten veel met haar en raken haar af en toe aan. Op haar hoofd gestreeld worden vind ze eng, ze wend zich meteen af, maar als je langzaam je hand terugtrekt en niet naar haar kijkt en zachtjes doorpraat, voel je haar neus tegen je aan en haar adem vlakbij. Ze geniet echt van kontakt, maar voorlopig nog wel op haar voorwaarden.
De planning is om rond het voorjaar met haar aan het werk te gaan , want ondanks dat ze al 5,5 jaar oud is, is ze behoorlijk groen.

Het schijnt dat ze enige tijd op een trainingsstal heeft gestaan om haar te beleren, dat was echter geen succes en men kon daar verder niets met haar. Safira heeft veel volbloed in zich en dit zijn uiterst sensibele paarden met een voor veel mensen moeilijk karakter.
Zelf hebben we enkele van dit type paarden op stal (Isis, Soraya, Romance,Attentia) en begrijpen inmiddels hoe deze dieren reageren en hoe daarmee om te gaan.
Zodoende heeft Peter, haar eigenaar en uitgever van ons boek « een Nieuwe Kijk op Paarden », Safira aan ons toevertrouwd, in de hoop dat het goed komt met haar.
Daar hebben we alle vertrouwen in en we zullen regelmatig in het Mansolein Nieuws vermelden hoe haar vorderingen zijn.

Het verhaal over Christel en Adonis.

Afgelopen voorjaar is de nu 2,5 jarige hengst Adonis Mansolein verkocht aan dressuuramazone Christel Deugd. Onderaan de hoofdpagina en onder het kopje Home en dan Verhalen staat het verhaal van Christel over hoe zij met Stal Mansolein in contact kwam en verliefd werd op de toen 2 jarige hengst Adonis Mansolein. Inmiddels staat Adonis ruim 4 maanden in Nederland en is hij gecastreerd. Hij maakt het erg goed.

Enkele weken geleden heb ik de Familie Deugd bezocht om eens te kijken hoe het allemaal ging. Ik was erg blij te horen dat de hele familie zo blij met hem is. En ook het bezoek aan Adonis zelf was fijn. Ondanks het gure Nederlandse weer was hij zeer fris en gaf meteen een showtje weg om te laten zien hoe goed hij zich voelde. Kortom, de verkoop van Adonis aan Christel Deugd is een succes. Ze vormen een prachtige combinatie waar we zeker nog veel van gaan horen in de toekomst !

Groetjes Larisse

Nieuwe merrie naar Stal Mansolein

Binnenkort wordt onze stal verrijkt met de vijfjarige merrie Safira ( stamboeknaam Lys Grunzing Muthka K ). Safira is in eigendom van Peter Bognetteau die de merrie aan ons ter beschikking heeft gesteld om te beleren en eventueel in te zetten voor de fokkerij. Aangezien Safira een moeilijk start heeft gehad zal zij eerst in de dagelijkse gang van zaken terecht komen. Ze zal alle tijd krijgen om haar plek te vinden tussen de andere paarden en een band met ons op te bouwen en vertrouwen te krijgen.
Larisse Engels zal haar van het voorjaar in africhting nemen.
Safira is een NRPS merrie die afstamt van de inmiddels gecastreerde NRPS hengst Lysander ( Lys de Darmen maal Sundan ) die zelf succesvol 1.35 mtr sprong en daarna in het ZII dressuur werd uitgebracht. De hengst heeft op grond van eigen prestaties het dubbele prestatie- sportpredicaat ontvangen.
De moeder van Safira is de Arabische merrie Azimuthka ox een dochter van Nadejni ox maal Nemek ox. Uit deze bloedlijnen komen onder andere de zeer bekende goedgekeurde hengsten Dosator ox, Gomel ox, Heroy ox, Juravel ox, Krimh ox, Scapino ox en Sjapoer ox.
Al deze hengsten hebben hun sporen verdiend en nagelaten zowel in de sport als in de fokkerij.

Verrassings verkoop Chakra Mansolein

Zaterdag 18 augustus.

Een speciale dag voor Stal Mansolein en de Familie Smit uit Hendrik Ido Ambacht. De gitzwarte merrie Chakra Mansolein is aan hen verkocht. Een verrassing want Chakra M., dochter van Mirre en de onlangs naar Amerika geëxporteerde NRPS hengst Disconto, was eigenlijk niet bedoeld voor de verkoop. De merrie zou in de toekomst ingezet worden voor de fokkerij van onze stal en onder het zadel gereden worden. De Familie Smit die al jaren de vakanties doorbrengt op onze stoeterij, was echter al vanaf de eerste ontmoeting met Chakra M. als veulen , hevig verliefd op de luxe en lieve merrie. Na overleg is dan toch besloten hen de merrie te verkopen.

Chakra M. gaat een mooie toekomst tegemoet bij Marja, Ben en Natalie. Dochter Natalie was nog niet op de hoogte gebracht en toen haar vanmorgen werd verteld dat hun droomwens werkelijkheid was geworden, was zij sprakeloos en dolblij!

Chakra M. is het eerste eigen paard van de familie. De nu driejarige merrie wordt op dit moment door instructrice Larisse zadelmak gemaakt . Ze zal voorlopig bij ons op stal in training blijven en verder worden doorgereden. Zodra ze er klaar voor is, zal zij naar Nederland verhuizen.

De planning is om haar recreatief te rijden ; te zijner tijd wil Marja met haar dressuur gaan rijden, Ben voelt veel voor Western en Natalie wil met haar gaan springen. En een veulentje bij Chakra M. fokken lijkt de familie ook een geweldige ervaring! Een in alle opzichten veelzijdig inzetbaar familiepaard.

Dat ze het goed zal krijgen bij Marja, Ben en Natalie Smit is een ding wat zeker is. Wij wensen ze dan ook alle geluk en heel veel plezier met hun prachtige paard!

Het Mansolein Team

Renée, Siko en Larisse

En dan nog een persoonlijke noot !

Ben:
 » Mijn ouders vroegen vroeger altijd: « Wat wil je, een broertje of zusje? », mijn antwoord was altijd: een Paard! Ik ben later dat gevoel kwijtgeraakt, maar nu begint het weer snel terug te komen en ik denk dat het niet lang zal duren voordat ik even verslaafd aan Chakra ben als mijn vrouw en dochter!  »

Marja:
 » Toen ik in 2004 op Franks aanraden op jullie website keek, zag ik daar de foto van Chakra , jullie eerste in Frankrijk geboren veulen. Met Chakra had ik meteen iets speciaals, ze sprak me enorm aan, al wist ik verder vrijwel niets van haar. In het voorjaar van 2005 heb ik haar voor het eerst in het echt ontmoet en ze maakte zóveel bij me los, dat had ik nog nóóit met een paard meegemaakt. Tja, en dan wil je zo’n bijzonder paard wel graag mee naar huis nemen, maar ja…. Chakra was niet te koop maar voorbestemd om op haar beurt weer prachtige veulens te krijgen voor stoeterij Mansolein. Ook tijdens de volgende vakanties op stoeterij Mansolein bleef ze bijzonder voor me. En toen… begin 2007, kregen we te horen dat Chakra wellicht toch te koop zou komen – de beslissing van onze kant was al snel genomen, recht uit ons hart, maar zouden de mensen van Mansolein haar ook geschikt voor ons vinden? Gelukkig was dat inderdaad zo, en nu kunnen we een heerlijke toekomst tegemoet zien, samen met Chakra!  »

En van Natalie:
 » Het eerste jaar dat we naar Frankrijk gingen naar de fokkerij was Chakra er 1 die uitblonk. Vanaf het begin was het een van de liefste paarden en ze had ook al een hele lieve knuffelmoeder. Ik ben eigenlijk dat eerste jaar al verliefd geworden toen alle paarden nog op stal stonden en ik met alle paarden gewoon kon knuffelen. Chakra was altijd al heel geduldig met knuffelen, ze vindt alles best en ze vindt het ook helemaal niet erg dat als ik heel verdrietig was als we naar huis gingen om een uur stil te blijven staan met een paar armen om haar neus. Ieder jaar dat we kwamen zagen we Chakra ook heel erg veranderen want het eerste jaar had ze nog een beetje een wintervachtje, ze was pikzwart en ze had nog een felwit kolletje dat nu is vervaagd net als bij haar moeder Mirre. Ik ben nu super super super super super super super SUPER BLIJ dat mijn ouders Chakra hebben gekocht omdat ik nu niet meer bang hoef te zijn dat we haar niet meer zouden kunnen zien.
Dikke kuzzzzzz van Natalie. «