Uniek schouwspel, Safira in de groep.
Het is een prachtige herfstdag, de bomen hebben de meest schitterende kleuren goud- geel en oranje en de lucht is felblauw. De manier waarop de zon de herfstbladeren doorschijnt is haast magisch.
Safira is nu een week bij ons op stal, ze komt elke dag met Sienna in de paddock en ‘s avonds op stal. Ze begint bij te trekken en het Arabische vuur komt in haar los. Deze morgen was ze erg fris, met haar hoofd hoog keek ze vanuit haar stal opgewonden naar buiten. Mijn gevoel zei dat het tijd was voor haar om de groep in te gaan, naar de kudde die op de heuvel staat. Na overleg met Siko en Renée was het een feit, vandaag was de dag voor Safira.
Nadat alle paarden brokken hadden gehad en terug naar de heuvel gingen en naar achter mochten ( het grootste deel van het land van de heuvel ligt daarachter, uit het zicht van ons en omringt door bossen ).
Vredig staat de groep van 14 paarden te grazen. We halen Sienna en Safira op en brengen ze aan de hand naar achteren toe. Safira gaat er in een flinke galop vandoor, gevolgd door een iets wat rustigere Sienna. In volle galop gaat Safira naar het dichtstbijstaande paard, Mirre, die onaangenaam verrast is met dit vreemde paard en na flink gebok en wat trappen naar de verderop grazende kudde rent.
Safira, door Sienna gevolgt, volgen Mirre richting de kudde, maar Sterre en Ullie zien dat niet zitten het galopperen schouder aan schouder recht op Safira af, die toch wijs genoeg blijkt te zijn om snel om te keren en de andere kant op te rennen.
Een paar minuten later volgt een tweede poging van Safira om naar de groep te gaan, die inmiddels aan elkaar vastgeklit lijken te zijn, en helemaal achteraan blijven. Dit keer is het Tagore die voor zijn kudde op komt en Safira met Sienna verjaagt. De rust keert weer en beide groepjes ( de kudde, en Safira met Sienna ) gaan aan een eigen kant van de heuvel staan met enkele honderden meters ertussen.
Even later lukt het Ullie om zich los te maken van de kudde en zelfstandig naar Safira te gaan. Uniek om te zien, wetende dat Ullie, die een vrij hoge en vooral dominante plek in haar kudde heeft, juist vreemde paarden altijd weert en niet in de buurt wil hebben van haar kudde. Terwijl Ullie aan komt draven gaat Sienna meteen tussen beide staan, ze wil geen onrust en komt op voor Safira. Ullie weet om Sienna heen te komen en benaderd Safira voorzichtig. Het vreemde is dat beide merries de indruk geven dat ze elkaar kennen, en ooit beste vriendinnen zijn geweest. Wellicht is dat ook een mogelijkheid gezien het feit dat beide merries van dezelfde fokker komen en slechts 1 jaar in leeftijd verschillen. Toch onrustig door het feit dat ze van haar kudde weg is besluit Ullie na een korte kennismaking met Safira terug te keren naar haar kudde. Het word rustig op de heuvel, alle paarden staan te eten. Ook voor ons tijd om naar beneden te gaan en een hapje te gaan eten.
Enkele uren later als ik in de stal aan het werk ben hoor ik achtereenvolgens Savoij, Bazra en Cadans hinneken, dat is niet voor niets als alle drie de hengsten hinneken. Er moet iets aan de hand zijn. Ik loop naar de heuvel toe om te kijken of alles in orde is. Terwijl ik de heuvel nader hoor ik Safira en vervolgens Ullie hinneken. Ik zie Sienna alleen bij de drinkbak staan, een plek waar ze vaak overdag haar middagdutje doet , lekker rustig en weg bij de groep, daar heeft de oude dame behoefte aan. Als ik door loop zie ik ook Safira beneden staan, helemaal bezweet en onrustig, steeds weer roepend naar de kudde die aan de andere kant van de heuvel staat en dus uit haar zicht.
Ik loop naar haar toe en aai over haar hals, genietend van de aanraking kan ze toch geen rust vinden en blijft maar roepen naar de kudde waar Ullie haar steeds weer antwoord.
Ik neem Sienna mee en breng haar samen met een trouwe Safira die haar op de voet volgt terug naar bovenop de heuvel. Ullie staat in het midden langs de tussenheining, die de achterkant van de heuvel afsluit van de voorkant, en roept ongeduldig naar Safira die meteen antwoord en snel naar haar toe draaft. Ze snuffelen over het draad van de heining heen terwijl ik met Sienna naar de opening loop. Zowel Ullie als Safira draven aan en ontmoeten elkaar weer in de opening van het draad waar ik net met Sienna doorheen loop.
Sienna snapt de commotie niet en blijft enkele tientallen meters verderop verdwaasd staan, zo van ja maar ik was niet voor niets naar beneden gelopen en nu sta ik hier weer ! Ullie en Safira draaien rondjes om elkaar heen besnuffelen elkaar en genieten van het samen zijn. Sienna draait zich om en besluit dan maar voor de tweede keer naar beneden te lopen waar ze rustig haar dutje kan doen.
De andere twee merries volgen trouw alhoewel Ullie er niet erg blij mee is, want ze blijft liever in de buurt van haar kudde. Sienna stapt in een rustig tempo richting de grote eik die midden bovenop de heuvel staat. Safira en Ullie draven aan en gaan voorop naar de grote machtige Eik toe. Ook daar staan en lopen ze weer zij aan zij, terwijl Ullie iets wat onrustig oogcontact probeert te houden met haar kudde. Sienna loopt ze voorbij de heuvel af, naar het bosje met de walnootbomen om daar haar dutje te doen.
Ullie draait verschillende malen om Safira heen en probeert haar mee te krijgen terug naar de kudde. Safira doet enkele passen naar haar toe en blijft weer vertwijfeld staan, Sienna loopt nog steeds naar beneden en Ullie galopeert inmiddels aan richting de tussenheining er van uitgaand dat Safira haar volgt.
Die is echter in tweestrijd want Sienna is bijna uit het zicht. Onrustig draaft ze een paar rondjes om de eik heen om vervolgens toch haar vriendin Sienna naar beneden te volgen. Al gauw verdwijnt ze uit het zicht. Ullie komt net aan bij de middenheining, draait zich om en ziet tot haar stomme verbazing dat Safira haar weer niet is gevolgt, lichte paniek en wanhoop is aan haar lichaamsuitdrukking te zien. Ze stijgert hoog en maakt een kleine volte in galop en stijgert nog twee maal, luid roepend. Vervolgens galopeert ze hard langs de heining om via de opening en daarna in rengalop helemaal terug te gaan naar de kudde. Safira staat met Sienna onderaan de heuvel, ver weg van de kudde te roepen naar Ullie die haar trouw antwoord, maar niet voor de tweede keer het stuk helemaal alleen naar voren durft te gaan. Ondanks alle pogingen en technieken van Ullie durft Safira haar niet te volgen.
Al die tijd sta ik met enige verbazing dit prachtig schouwspel te aanschouwen. Zo vloeiend hoe de paarden met elkaar communiceren via hun lichaamstaal, de uitdrukkig van hun hoofden en de hele energie die er om heen straalt. Werkelijk magische momenten. Ik had niet verwacht dat deze kennismaking tussen Safira en de groep een zo bijzondere zou zijn. En het mooie is dat dit maar een kort moment was van enkele minuten. Het zal mij niet verbazen als er nog meer van deze momenten zullen ontstaan in de komende dagen. In elk geval was deze gebeurtenis voor mij zo bijzonder dat ik dit verhaal niet aan jullie voorbij wou laten gaan. Ik zal zeker blijven schrijven om jullie op de hoogte te houden.
Vriendelijke groeten,
Larisse